Voorbij vernedering - De spil van de wereld naar autonomie Velen van ons, waaronder ikzelf, horen vaak het eenvoudige verhaal over centrale banken die de geldhoeveelheid uitbreiden, fiat-valuta die waarde verliest en activa zoals Bitcoin die stijgen. Het is een duidelijk verhaal en het helpt zeker om uit te leggen hoe een deel van het kapitaal naar ruimtes zoals crypto stroomt, wordt gefinancierd. Maar terwijl ik probeer de puzzel op hoog niveau te begrijpen en het langetermijntraject te begrijpen, denk ik niet dat het het waarom volledig weergeeft - de diepere stroming die de wereld op dit moment drijft. Ik heb de neiging om te kijken naar de manier waarop de wereld zich teleologisch vormt - dat er een richting en traject lijkt te zijn in hoe de dingen zich ontvouwen, vaak zichtbaar door de lens van opkomende aangrenzende mogelijkheden. Vanuit dit perspectief zie ik al het ongelooflijke technologische werk dat gebeurt in crypto, het bouwen van een immens krachtige infrastructuur, en ik vraag: waar dient het eigenlijk voor? Zeker, Bitcoin biedt een afdekking tegen devaluatie, en stablecoins/RWA's vergemakkelijken gemakkelijkere grensoverschrijdende transacties - deze zijn aanzienlijk, maar ze voelen niet als de GROTE kans. Het werkelijk enorme potentieel voelt voor mij verbonden met hoe deze crypto-infrastructuur daadwerkelijk een veel grotere revolutie in autonome technologie dient. Deze autonomie-trend voelt als het enige dat echt het enorme aanbod van blockspace en mogelijkheden die online komen kan absorberen. Voor mij is het meer meeslepende verhaal een wereldwijde spil naar autonomie. Met autonomie bedoel ik systemen die steeds meer in staat zijn om zichzelf te produceren, aan te drijven en te organiseren met minimale menselijke tussenkomst. Dit is niet alleen een technische trend; het voelt als een reactie op een aantal behoorlijk belangrijke, durf ik te zeggen, tektonische verschuivingen die wereldwijd plaatsvinden. Ik zie ten minste vier van deze verschuivingen deze stap naar meer autonomie afdwingen: 1. Autonomie van de arbeid We worden geconfronteerd met een ongewone demografische realiteit. Prognoses, zoals die van de VN, suggereren dat de wereldwijde bevolking in de werkende leeftijd vrij snel (rond 2032) zal pieken, terwijl het aantal oudere afhankelijke personen toeneemt. Minder werknemers, hogere afhankelijkheidsratio's – het creëert een chronisch tekort aan menselijke arbeidskrachten in veel gebieden. De natuurlijke reactie van bedrijven? Een race om handmatige inspanning te vervangen door autonome technologie. Denk aan industriële robots en steeds geavanceerdere AI-agentische software. Je ziet dit duidelijk op plaatsen zoals geautomatiseerde magazijnen in China, die meer dan 5.000 robots inzetten in tientallen faciliteiten, waar AI-aangedreven systemen dagelijks miljoenen bestellingen sorteren, verpakken en verzenden met minimale menselijke tussenkomst. 2. Autonomie op het gebied van energie Mandaten voor klimaatverandering zijn een drijfveer, maar de recente geopolitieke instabiliteit heeft echt de onzekerheid van het vertrouwen op verre pijpleidingen of enorme, gecentraliseerde energiecentrales duidelijk gemaakt. Naties realiseren zich dat ze meer controle over hun energievoorziening nodig hebben. De hoeveelheid kapitaal die in schone energie stroomt – miljarden en miljarden nu – is een duidelijk signaal van deze verschuiving. Het antwoord hierop is decentralisatie. Zonne-energie op het dak, batterijopslag, lokale micro-grids. Het gaat om het opbouwen van veerkracht en binnenlandse onafhankelijkheid. Autonomie betekent in deze context stroom die blijft stromen, zelfs als de traditionele, vaak kwetsbare, netten worden verstoord. 3. Autonomie van de productie Geopolitieke fragmentatie en de kwetsbaarheid die tijdens recente wereldwijde gebeurtenissen in just-in-time toeleveringsketens aan het licht is gekomen, dwingen bedrijven om opnieuw na te denken over waar en hoe ze dingen maken. Er is een duidelijke trend in de richting van reshoring of "friend-shoring" productie. Het IMF heeft zelfs gewaarschuwd voor de mogelijke klap voor het wereldwijde bbp door ernstige fragmentatie. Dit maakt sterk geautomatiseerde, datarijke fabrieken in regio's met hoge lonen weer economisch levensvatbaar. Plaatsen zoals BMW's 'iFactory' in München, met zijn AI-gestuurde robots en additive manufacturing, laten zien hoe je lokaal kunt voldoen aan de vraag naar massamaatwerk zonder dat je goedkope buitenlandse arbeidskrachten nodig hebt. De productie wordt meer zelfvoorzienend en minder afhankelijk van complexe, broze wereldwijde logistiek. 4. Financiële autonomie Dit is waar mijn eerdere denken over open services en data echt met elkaar in verband staat. Deze steeds autonomer wordende fysieke systemen – de robots, de lokale netwerken, de geautomatiseerde fabrieken – hebben een even autonome digitale infrastructuur nodig om te kunnen functioneren. Ze kunnen niet vertrouwen op systemen die traag, duur of kwetsbaar zijn voor single points of control of shutdown. Ze moeten: * Betalingen direct en zonder tussenpersonen afwikkelen. * Prijs resources zoals rekenkracht, opslag en bandbreedte in realtime, vaak van minuut tot minuut. * Wees veerkrachtig en bestand tegen sluiting door een enkele overheid of entiteit. Dit is precies waar publieke blockchains en gedecentraliseerde fysieke infrastructuurnetwerken (DePIN) om de hoek komen kijken. Zij zijn in wezen het loodgieterswerk voor deze autonome toekomst: * Smart Contract Chains: het bieden van programmeerbare, toestemmingsloze betalingsrails die AI-agenten en autonome systemen daadwerkelijk kunnen gebruiken om elkaar te betalen. * Helium: Het bouwen van crowdsourced IoT-netwerken, een soort autonome connectiviteitslaag. * Filecoin & Render: biedt token-geprijsde opslag en GPU-kracht die dynamisch kan worden geschaald met de eisen van AI en autonome processen. * Olas: Een protocol dat speciaal is ontworpen voor het bouwen van zwermen agentische AI die autonoom diensten kunnen coördineren en betalen. Dus hoewel het verhaal van vernedering gemakkelijk te begrijpen is, denk ik dat de diepere rol van crypto snel die van de essentiële infrastructuur wordt - het sanitair - voor deze opkomende autonome machines en markten. Dit voelt als het primaire doel dat echt gebruik kan maken van de schaal van de technologie die wordt gebouwd. Hoe ik de wereld probeer te begrijpen Vernedering kan een factor zijn in kapitaalstromen, maar autonomie voelt als de motor achter een belangrijke seculiere trend in het komende decennium. Om door dit landschap te navigeren en het traject ervan te begrijpen, zijn hier enkele gebieden waarop ik me concentreer: 1. De ontwikkeling van autonomie observeren: Ik besteed aandacht aan de sectoren en technologieën waar autonomie actief wordt opgebouwd en ingezet - robotica, agentische AI, gedistribueerde energiesystemen, verschuivingen in productielocatie en DePIN-projecten. 2. Inzicht in ondersteunende infrastructuur: Ik onderzoek de rol van slimme contractplatforms, tokenized resourcenetwerken (rekenkracht, opslag, bandbreedte) en protocollen die real-world activa verbinden met digitale systemen. 3. Erkenning van marktdynamiek: Ik ben me ervan bewust dat zelfs binnen structurele trends activaprijzen waarschijnlijk cycli zullen doormaken die worden beïnvloed door bredere macro-economische factoren. 4. Evaluatie van grensopportuniteiten: Ik overweeg de aard van de kansen in deze opkomende ruimte en erken dat het een grens is met zowel aanzienlijke potentiële als inherente risico's. De wereld heeft het gevoel dat ze zich actief loskoppelt van fragiele arbeidspools, verre en onzekere energiebronnen en overbelaste, broze toeleveringsketens. Autonomie – niet alleen vernedering – is naar mijn mening de belangrijkste kracht die de routekaart vooruit stuurt, en crypto legt het asfalt neer. Dank aan mijn collega's o3 en 2.5 Pro voor het schrijven van dit bericht in mijn stijl, zodat ik verder kan met mijn andere werk 🤜🏻.